De Ruurhoeve
Op kaasboerderij de Ruurhoeve van Corné en Erica, broer en zus, in het Brabantse Hoogeloon valt er altijd wel iets te beleven. Jaarlijks komen tienduizenden mensen langs voor een bezoek waarbij “boerderijbeleving” centraal staat. Het is onder meer door dat rechtstreekse contact met klanten en hun voortdurende feedback dat melkveehouder ze uitkwamen bij agroforestry en Sjef en Wilma.
Learning by doing
Als zoekende ondernemers hebben Corné en Erica zich de voorbije jaren langs verschillende kanten laten inspireren. Op basis daarvan zijn ze een eigen visie gaan ontwikkelen over de toekomst van landbouw. “We zijn in 2011 begonnen met het concept van kalf bij de koe. Dit betekent dat kalveren tot de speenleeftijd bij de moeders blijven. Volgens het Beter Leven keurmerk zijn wij pioniers, want we houden ons hier niet enkel bezig met het dierenwelzijn, maar we bekijken het volledige pakket en dat start met wat je in de bodem en op je land doet.”
Bomen spelen een cruciale rol in de visie, want ze hebben meerdere doeleinden. Ze leggen CO2 en water vast, ze communiceren met elkaar en ze leveren hout, vruchten en schaduw. Zo vormen ze de ideale combinatie met koeien.
“Als de bomen later in het blad komen, dan hebben we het voordeel dat ze in het voorjaar geen blad hebben er toch voldoende grasproductie is voor de koeien. In de zomer is er juist veel schaduw en dat komt de koeien dan weer ten goede.”
Corné spreekt alsof hij er al jaren ervaring mee heeft, maar geeft eerlijkheidshalve toe dat het er vooral op aankomt om de dingen gewoon vast te pakken en te doen. “Learning by doing”, zo noemt hij het graag. Hij wordt liever niet beperkt door te veel kennis en probeert samen met zijn zus Erica graag de nieuwe weg uit voor landbouw.
Voedselbos in 2 dagen
Het voedselbos werd in april 2020 aangeplant en maakt deel uit van het koepelplan voedselbossen van De Brabantse Milieufederatie. Dit voedselbos werd op de valreep nog in gang gezet, maar was als eerste compleet klaar met de aanplant die vlotjes in 2 dagen werd uitgevoerd. Er werden best wat vernieuwende principes toegepast die nog niet zo lang gekend zijn op vlak van agroforestry. Zo werd bijvoorbeeld de grond eerst bewerkt en ingezaaid met een mengsel van 4 verschillende klaversoorten. En er werd er heel laat in het seizoen (april) aangeplant hetgeen eigenlijk “not done” is en ook de watervoorziening was snel geborgen. Bovendien werd er de mogelijkheid gelaten om zowel manueel of machinaal te oogsten en werd het perceel van 1 hectare onderhoudsarm ingericht.
Robotisering
Qua structuur is het voedselbos opgebouwd uit twee gedeeltes. Het kleinste gedeelte heeft als climaxboom de kastanje en het grootste gedeelte de walnoot. Ze staan op een afstand van 20m uit elkaar om op termijn uit te groeien tot een volwaardig bos. De struiken en bomen die daartussen staan vullen het systeem aan om te zorgen voor voldoende aanloopproductie. Hier werd gekozen voor een afwisseling tussen rijen laagblijvende struiken (frambozen, honingbessen, bramen) en middelgrote (duindoorns, hazelaars) struiken.
Op basis van wat hij op dit perceel leert zou Corné het systeem van agroforestry in de toekomst graag nog iets ruimer gaan doorzetten en ook beginnen werken met robotisering en sensoren. “Momenteel hebben we nog te grote machines om dit op kleine schaal te bewerken, maar dat zie ik zeker wel goed komen als je ziet hoe er wordt geïnnoveerd in de landbouwsector.”
